Affetmiyorum

saman alevi gibi,
ya da;
bir kelebeğin ömrü kadarmış sevgin…biliyordum;
zaten sevdanın karası,
hiç düşmemişti gözlerine.
şimdi de tutturmuş,
gideceğim diyorsun.
git hadi, git! git! git!
arkana bile bakma.
beni hangi gün almıştın ki yüreğine…

hangi gün beni düşündün,
seni düşündüğümün yarısı kadar?
hangi resmim sabahladı başucunda?
hangi gece ağlayarak söndürdün yıldızları?
kaç sokak lambasıyla dertleştin,
kaç ayakkabı eskittin,
başıboş kaldırımlarda? …

ahhh! … ah! …
bunları sen bilemezsin,
bilemezsin vefasızım,
bilemezsin…
bunlar, senin tanımadığın,
bunlar, senin tanışmadığın şeyler.
senin aşk dediğin;
toplasan da çarpsan da,
sevginin (S) si bile etmez! …

sen başlatmıştın bu oyunu,
hadi yine sen bitir.
bir daha hatırlamak bile istemiyorum,
mazini de al yanında götür.

hangi trene,
hangi otobüse,
ya da;
hangi vapura sığdıracaksın günahlarını?
nasıl ödeyeceksin,
ihanetlerinin bedellerini?
bilemiyorum…

bildiğim şu ki;
sadece yalnızlığımı tutuşturmayacaksın parmaklarıma,
artık kinim,
artık nefretim,
artık öfkem,
artık isyanlarım
sıkılı kalacak avuçlarımda…

benim de yüreğimde
sevginden eser kalmadı.
artık ne sarı saçların,
ne de kahve gözlerin var,
baktığım aynalarda…

sana boşuna inanmış,
sana boşuna kanmışım.
sen,bundan sonra;
değil, ikinci baharım,
ilkbaharım,
sonbaharım,
hatta saçımdaki kışım,
kirpiğimdeki yaşım bile olamazsın…

sen denince yalan!
sen denince talan!
sen denince vurgun!
sen denince sürgün!
hiç sevmediğim kelimeler geliyor aklıma…

gideceksen,
hadi hiç durma.
elimden bir kaza çıkmasından korkuyorum.
çünkü;
Tanrı affetse de seni,
ben affetmiyorum! .…
affetmiyorum…

Ömer Osman Avcı