ANNEM Dolunay ve BEN

gün bitmeden
güneş kaybolmadan
ay dolun halinle
belli-belirsiz belirmişti
batı yönünde
annemi de yanına alıp
bana selam söyler gibiydi
iftar saati öncesinde
annem,
ne kadar severdin
ayın bu halini
evlat geceye kalalım
seyre dalalım derdin
bahçemde
tahta sandalyelere oturur
ana oğul geceye dalardık…
annem,
şimdi ay ve sen
gökte yan yana
bense
dünyada yalnız başıma
sizi okşardım göz yaşlarımda

Fikret Turhan-Yalova,
30.06.2015