.Atık

plastik bir bebektim ben
gözlerim camdan yapılmıştı
elbisem bezden
saçlarım ipten. içim yoktu, boştu

sırtımdaki kapağımı açıp bakabilenler bunu biliyordu

sahici değildim ben

hiçbir yağmur tenime işlemezdi

hiçbir soğuk beni üşütmeye yetmezdi

hiç rüya görmezdim ben
yanına yatırıldıklarım uykuyu benden öğrensinler diye
sevsinler diye
göz kapaklarımı kapatırdım sadece
yalancıktan
sadece yalandan yere

ve gözyaşlarım yoktu benim
tuzlu su konulmuştu gözpınarlarımın hemen kenarlarına yerleştirilen ufak fıçılara
canımı biri sıktığında akardım
hepsi bu

sahici değildim ben.

konuşmayı bilmezdim
yürümeyi
beni öpen çocukları öpmeyi
sesimi duymak için kolumu sıktıklarında onlara içten cümleler sarfetmeyi bilmezdim. beceremezdim
ne kaydettilerse oydu

o kadardı ruhumun verdiği savunma

sahici değildim ben

gözlerim camdan yapılmıştı
kalbim plastikten

…