Ben ve Sen

Rüzgarda savrulan buğday başakları gibiydim.
Kalbim kırık bir deniz kabuğu gibi.
Hiç benim olmayan sen, hoyrat esen rüzgardın.
Bir meltem gibi başlayan,
Esip geçen rüzgar.
Yoksa bir buluta mı benzetmeliyim seni?
Bir an var, bir an yok.
Tıpkı bir ışıltı gibi.
Ama hiç vazgeçilmeyen, hep beklenilen, hep istenilen,
Bir rüzgar, bir bulut, bir ışıltı.

Güliz Ardilli