Benim Gururum

Yıllardır bir özlemle, doğrulukla yaşadım,
Bugünlerde nedense, yıkıldı, benim gururum,
Ümidimi kaybetmeden, mutluluğu aradım,
Hala uslanmadı, uslanmaz da benim gururum.

Yüz üstü bıraktı beni gururum,
Küçük düşürdü beni gururum,
Yaktı, yıktı, kül eyledi,
Benim gururum.

Güvendim insanlara, hep kalleşlik yaptılar,
Yıkıldım, kaldırmadılar, beni sokağa attılar,
Sır vermiştim, vermez olaydım, beni sattılar,
Hala uslanmadı, uslanmaz da benim gururum.

Her zaman iyi şeyler düşündüm,
Yarınlarımız aydınlık olsun diye,
Acı, kedere ben üzülmüştüm,
Kırıldı şimdi, benim gururum.

Sevgiyle aşkla, hasret ve özlemle geçti günlerim,
Nereye gitti artık, bitti, o güzel eski günlerim,
Asık bir surat, bulanık bir kafa, kör düşüncelerle,
Hala uslanmadı, uslanmazda benim gururum.

Anladım ki gururum haklıymış,
Bu dünyada iyiliğin yeri yokmuş,
Sahte gülücükler, sahte yüzlerle,
Geçmeliymiş aslında benim gururum.

08.08.2002

Mehmet Karayer