Bir Damla Sen…

Ne çok zaman oldu
Hatırlamıyorum.
Sesini işitmeyeli..
Yüzünü görmeyeli..
Issız bir kuytuda,
Köşe başından ansızın çıkacakmışsın gibi!
Seni bekleyen gözlerimi..
Hiç ayrılmayacakmış gibi kenetlenen,
Tenimin tenine olan özlemini!
Sıcaklığını vuslatın..
Hissetmeyeli..
Ne çok zaman oldu,
Hatırlamıyorum artık..

Öğrendim..
Nedensiz bakabilmeyi hayata,
Sorgusuz yaşayabilmeyi kabullendim,kabullenmesine..
Ne çocuksu ümitlerim vardı oysa..
Ne masum düşlerim,hayallerimde..

Gökyüzü alabildiğine yıldızla dolsa;
Söker alırdım inan..
Karanlığı parçalarcasına!
Gecenin koynundan dileklerimi.
Öylesine..
Yani anlayacağın,
Ölesiye tutkun,ama tutsak arzularım vardı.
Darmadağın bir hayat kırıntısı..

Şimdi mi?
Şimdi amaçsız bir beklenti yüreğimdeki
Ne zaman bir yerde,
Kendimle baş başa kalsam..
Bir vapur balkonunda,
Bir sahil kıyısında,
Veya ıssız-sessiz bir kalabalığın tam ortasında..
Düşer aklıma
Nazarında bir mermi gibi..
Gittiğin..
Artık dönmek istesen de,
Dönemeyeceğin..
Gün-gece olduğunda,
Başlar,
Gece,gündüze avare..
Ben sonlanır,
Devrilen kadehlerin,
Hüzünlü kokusunda bulurum,cesedimi
İçime gülüşünden arta kalan,bir aydınlık düşer sabahla,
Selamlarım inadına doğan güneşi..

Düşünmeden yaşıyorum uzuun zamandır..
İnsanlığıma,
Yaşayamadıklarıma,
Hayallerime,
Umutlarıma,
Ancak bu şekilde katlanabiliyorum.
Hatırla ne çok düşüncem vardı yaşama dair,
Ne çok yarım kalmışlığımı,tamamlayacak kararlarım.

Ama olmasaydı..
Yani böyle olmasaydı,
Hepsi değil,eyvallah ama,
İçlerinden bir tanesi gerçekleşseydi düşlerimin,
Ne çıkardı
Sanki ne çıkardı..

Düşün..
Bak bir hayat düşün ki;
Daha 17 yaşında..
Daha hiç yenilmemiş hayata
Daha hiç tatmamış ihaneti
Daha hiç yaşamamış ayrılığı..

İlk aşkına kavuşturmuş yaradanı..
Sersem etmiş mutluluktan.
Dünya yansın..!
İçinde yorganı yok!
Nasılsa bir çift ela göz var sığındığı.
Nasılsa onun yanında olduğunda,duruyor dünya..
Yansa ne olur!
Sönse ne fayda..!

Düşün..
Bak bir hayat düşün ki;
Bir kapının eşiğinde beliren bir peri,
Üstünde,incilerle süslenmiş
Sevgisi gibi tertemiz,bembeyaz bir gelinlik.
Durmuş,bakıyor..
Karşısında,İstanbul’u görüp taş kesilen
Kızkulesi emsalinde..
Nefesi duran adamın,göz bebeklerine..

Kavuşmalarının şerefine,eğlensin diye sevenleri
Toplanmışlar,bir sevgi yumağının içinde.
Derken,
Bir tarihte,
Radyoda çalan şarkının bitişinde,
Kendileri için seçtikleri,
Şarkıları yankılanır hoparlörde,
“İkinci bahar yaşıyor ömrüm,
Gel benim yarim oluver şimdi.
Seni gül gibi öpe-koklaya,
Gözümden dilimden sakınır,saklar,
Bugün ki aklımda severim şimdi.”
İlk dans onların elbette..
Birleşir elleri,
Tutuşur yürekleri..
Gözleri kenetlenir gözlerine..
Mutluluğun resmi çizilmese de,
Fotoğrafı çekilir,gülümsemeleriyle..

Düşün..
Bak bir hayat düşün ki;
Sıradan bir günün bitişinde,
Evine gelen adamın karşısında,
Bir şeyler söylemek isteyen,
Ama çekinen bir kadın,
Sonunda toplayıp cesaretini,kulağına fısıldar;
-Baba olacaksın..

Ve..
Gün gelir,
Aylar gider..
Biter mi denen dokuz ay,biter,
Bir bahar akşamında..
Mutlu bir çığlık kopar doğumhanede..
Bir asırmış gibi gelen,
Birkaç dakikalık bekleyişin neticesinde..
Güler yüzlü bir hemşirenin kucağında,
Pembe kundağa sarılı bir bebek,cennet kayganlığıyla..
Sıcacıık,sokulur anneciğinin koynuna..
Babacığının gözyaşlarında,sımsıkı sarılarak parmağına,
Tutunur yaşama..

Başka ne istenebilir ki hayattan!
Başka ne istenebilir..

Düşün..
Bak bir hayat düşün ki;
Unut on yedileri..
Yaş yetmiş..
Senin dişlerin dökülmüş,porselenleşmiş.
Ablalar..
Teyzeler gitmiş..
Resimde,eli-yüzü gül kokan bir nene..
Kucağında masallar anlattığın bir torun bitmiş..
Benimse belim bükülmüş,
Saçlarım kırlaşmış,
Hatta biraz dökülmüş.
Gözümde kavanoz dipli bir dünya,
Bugün-yarın kapıyı çalar azrail..
Mutlu bir ömrüm olmuş,nasılsa.
Alır ceketimi giderim,en fazla..
Ama..
Shakespeare 66.sonesinde söylediği sözler gelir aklıma..
“Seni yalnız komak var”
Yapamam..
Direnirim hayata..
Gittiği yere kadar..

Şimdi anladın mı?
Niye bu haldeyim..
ki bu anlattıklarım,
Bir volkan içinde,kibrit ateşi..
Anladın mı?
Neden sonsuz,kederler içindeyim..
Elimden bir şey gelmiyor çünkü,
Çaresizim..

Şimdi bu söylediklerim çınlasın kulaklarında..
Şimdi son kez,bir daha..
Düşün..
Bir tek an düşün ki..
Bütün düşüncelerin ve hayallerin bittiği yerde..
Bembeyaz bir odanın içinde,akıl hastanesindeyim..
Kurduğum hiç bir hayal,gerçek olmamış,
Olamayacakmış..
Hep hayal olarak kalacakmış..

Ama bil ki;
Geri almayacağım sana verdiğim hiç bir sözü..
“Unuttum” demiştim ya..
İnanma..
Kimse bilmez,
Malumu o ya;
Adını anımsatır gözyaşlarım..
Ne zaman hasretin tahammülü zorlasa,
Damla damla yüreğimdeki denizleri içmeye başlarım,
Özlemini avutabilmek,
Yokluğunu kandırabilmek için.

Hiiiç şaşırma..
Aşk bu nihayetin de..
Sevmek güzel,
Ama aşktan delirmekte,böyle bir şey işte..

Uğur Mutlu