Düşkünler

‘can
acıyıp incindiğinde
anlayabilir ötekini’

incinmenin acıtan seyrinde
ayrı dillerde konuşsa da
dil yarası
gönül acısı
diş ağrısı
birbirini aynalar herkeste

bana acıyorsun
acı seyir defterim
bende kanıyorsun
kayıp dünyamdaki
kaybolan izim
kana kana
yudumla sefilliğimi

ben zaten sendeki dolaşımın son çehresiyim

ben bana-sen sana
bu dünyada
kendimize yettiğimiz kadarıyla
yaşıyoruz

beni anla

daha fukara
kararmış aşk sokaklarında
kırık bir aşk kirli bir dokunuş
kaldı elimizde
hikayemiz
bir yol türküsünde
göğün mavi girift sinesinde
ağır ağır
sönmekte olan bir ateştir

iki kuruşluk bir aşka
kurban gittim
deme bana

zamanın seyir defterinde
arkasından kınadıklarımız
yüzüne karşı kıvrandıklarımız
lülesinden akar düşkünlüğümüzün

düştekine düştük
aş’takine düştük
ben derdime
sen derdine
düştük düştük düştük

yarın’da
bugünümüz için düş olacağız
belki bir anının yırtık sayfasında
nesil geçip giderken üstümüzden
düşkünlüğümüze düşecek yeniden
bir tanem

anladım ki
düşkünlüğümde sana ihtiyacım var

düşkünlüğünde birine…