Gönlüm

Yol yürürüm ben yolcusuz
Gece gündüz hep uykusuz
Sanmayın ki kimsem yoktur
Benim bu gönlüm huysuz

Selam versem kimse almaz
El uzatsam kimse tutmaz
Böyle yalnız kalmaz idim
Gönlüm bana kulak asmaz

Varam dedim gidem burdan
Varsın yol olsun çamurdan
Vazgeçerdim ben bahardan
Fakat gönlüm bana uymaz

Neden böylesin ey gönlüm
Neden benden hep kaçarsın
Ben kışları donup kalsam
Sen çıkıp ta gül ararsın

Mahmut Kılıçoğlu