GÖZLERİN BENİ BENDEN EDİYOR

GÖZLERİN BENİ BENDEN EDİYOR

Her gün benimlesin ya,
Gündüz benimlesin,
Gecemde de her an benimlesin ya,
Hani dün, bir ara komşuya;
Komşuya gidiyorum demiştin ya,
Sen yoksun diye ben de sokağa inmiştim.
Sen dönüyordun, o kadar güzeldin ki,
Seni gözümden kıskandım;
Senin o güzelliğini kendimle kendim
Kimse duymasın diye sessizce andım.
Ben seni, senden kıskandım…
Dahası ben seni, kendimden kıskandım…
Ben senin terini teninden kıskandım…

o güzel gözlerinle ne olur bana bak!
Gözlerin bana çok şey anlatır çok,
Gizemli, bir şeyleri saklıyor sanki özenli…
Gökyüzü mavisini andırır,
Gel gel ediyor, beni benden ediyor,
Can tenden gidiyor.
Gücüm yok ki; bu bakışa karşı durmaya
Gücüm yok ki; karşında bıyığımı burmaya

Ben aslında erimek,
Ve istiyorum sende dirilmek,
Gözlerine saatlerce bakıp
İstiyorum kalbine demirlemek.
Korkuyorum…
Hayattan ürküyorum…
Belki ayrılığın sesi yanı başımız da,
Belki ayrılık denen fırtına,
Bakıyor bize, sinsi sinsi yanı başımızda…

Bak gülüm bu gece soframızda;
Mutluluğumuzun dumanı tüter,
Kaşık kaşık birlikte yudumladığımız çorbamızda…
Yazmak istiyorum bu gece avucuna,
Aşkımızın uzun uzun; derin ve anlamlı hikâyesini…
Dilek tuttuğun bir günün akşamında,
Yıldız olup düşmek istiyorum bembeyaz avuçlarına…

Dudaklarına baharları sürmek…
İstiyorum seninle sen olup,
Oradan gönlünün derinlerine inmek;
Ve parmak uçlarına, kılcal damarlarından yürümek…
Öpücüklerimle nemlendirmek istiyorum,
Tenin ve yüreğinin kurak topraklarını…

Sende beni, sen gibi hayal et, çek içine…
Alev alev yanan gözlerimin, ateşini söndür küllüğüne…
Dola beni, lüle lüle saçlarının püskülüne,
Bir seher vakti, günün ilk oksijenlerini çeker gibi;
Çek beni nefesinle, ta derinlerine…
Kulağına tüm güzel sözleri fısıldıyorum, duyuyor musun?
Yoksa hala uyuyor musun?
Ben seni, benden çok seviyorum.
Ya sen? Beni bende bitiren,
Sende beni, benim seni sevdiğim kadar seviyor musun?

Feyzullah Kırca