Hükümsüz…

Eğer ile başlarsa tüm anılar,
Keşke ile başlamışsa tüm dün’ler…
Bir başka bahara kalmışsa türküler…
Hükümsüz’e müebbet almışsın arkadaş….

Zindanlar’a salmışsan en güzel yarini…
Akılsız başların çekiyorsa ayaklar zulmünü…
Islık bile çalmaz olmuşsa umudun…
Yaşamın kıyısındasın arkadaş….

Türküler semah döner de,
Pirsultanlar asılır bu ülkede…
Kimisi Zindanlarda,
Kimisi Gabarda, Nizartepe’deyse…
Vatan’a kılıç kuşananlar içerde……
Sen’se, gırtlağına kadar borç içindeysen….
Hükümsüzsün arkadaş.. hükümsüz….

Halen anlamamışsın be Arkadaş…
Anlamamış…

Sol’umda bir Albayrak,
Sağımda mühür…
Dilimde dua………
Kaybolmamak için, düşünen kalp…
Yitmemek için, direnen beyin…
Hükümsüzlükten çıkan Ecdad,
Niğbolu’da Yıldırım…
Bilirim…

Ansızın çalındığında davullar,
Siperlerden çıkan hükümlüler,
Müebbete çevrilmiş Şehitler…
Hükümsüz sürüler…
Ve, sen…..
Usulca, yumduğumda gözlerimi…
Herkes bilecek beni….
Utanıyor olmayacağım kendimden….
Ve, Hükümsüzlüğe inat gideceğim….
Binlercesinin ardından…

DURAN ÇAM