Mut-suz-luluk

MUT-SUZ-LULUK

Mutlu olmak mutsuz olmayı gerektirir bazen

Belki annen ve baban ölecek günün birinde

Darmadağın olacaksın; kaybolacaksın sonrasında

Yeni bir umuda daha tutunacaksın ya sonra o sana yetecek

Sevdiğinden ayrılacaksın sonra

Belki de hiç kavuşamayacaksın ona

Onun seni sevebilmesi ihtimali bile

Seni mutlu etmeye yetecek

Hapis yatacaksın saçma sapan bir nedenden

Gökyüzünü hayal edeceksin

Kuşlarla birlikte uçup gitmeyi uzaklara

Özgür olabilmeyi düşlemen sana yetecek

Memleketinden, ülkenden mecburen uzak olacaksın belki

Sonra bir anda Karadeniz’de bir balıkçıyı hayal edeceksin

Ve İzmir’de tanıştığın güzel bir kızla Konak’ta dolaşmak

Her mutsuzluğunda yeni bir umut doğacak ve bu sana yetecek

İstanbul’u özleyeceksin bir gün belki

Denize kavuşma arzusu saracak seni bozkırın ortasında

Martılara simit atma arzusuyla yanıp tutuşacaksın

Sonra aç bir kedinin gözlerinde denizi görmek sana yetecek

Havalı bir işin olmayacak belki hiç

İnsanların gözünde itibarın olmayacak

Yatacak bir yerin bile olmayacak

Parasız da yaşayabiliyorsun ya o sana yetecek

Yemekte kıymalı pide değil de

Kuru ekmek soğan yiyeceksin

Hele bir de yanında domates oldu mu?

Açlığın en büyük ziyafetin olacak ve bu sana yetecek

Bütün gecelerini bir meyhanede geçireceksin

Kemancı başına gelip eski bir müzik çalacak

Eskiyi nedensiz yere bir özleyeceksin sonra

Özlediğin insanları kalbinde görmek sana yetecek

Hüzünlü olmanın o kadar kötü olmadığını bileceksin

Mutlu olmanın yolunun mutsuz olmaktan geçtiğini bileceksin

Sıradan bir hayat yaşamayı tercih etmediğin için üzülmeyeceksin

Çünkü mutsuz ve sıra dışı bir hayat sana yetecek

Öleceksin belki bir gün tek başına

Başında bir Fatiha okuyanın bile olmayacak

Sonsuz yolculuğa giderken yanında tanımadığın insanlar

Geçmişin ufak tefek hatıraları bile o gün sana yetecek

Sonsuz olacaksın sonu geldiğinde mut-suz-luluğun…