Ölüm En Çok Kime Yakışır?

Ey sevgili

Rüyalarına yıldırımlar düşsün

Tutuşsun yastığın, döşeğin

Yüreğime

Bir güzergâh daha döşeyiver

Şiir yazıver

Şöyle çiçek dilli

Şöyle çiçek rengi

Şöyle çiçek dallı

Alnımızda yazılıysa “düğün”

Yaşam ağlatmadan bizi saklasa

Kedi merdivenli aşklar

Gıpta etsin bize

Girdisiyle çıktısıyla

Nazire yapanlar

Böyle bir çeteleme sevdasında

Böyle delik deşik kösnül kemerleri

Böyle çentik atanlar var

Tanrım, tutsak yaşamaktansa

Kollarını açıp da ölüm bizi beklese

Ölüm en çok kime yakışır?

Çok sevimli bir çocuktur

Gül gülerek uzaklardan geldi…

Adam ve kadın sanki güneşti

Vardır olgunluk basamağında başka kerameti

Öyle cennette her şey varmış

Öyle seyyah kasım ayı

Öyle her derdi çekemez yürek

İnsan şeytandan çok kötüymüşsün, bildim, üzüldüm…

Bir hikâye yazdım -adını ben koydum, her şeyim sensin-

…hüzündaşlar suyun içre, oluk oluk akan kanla bizi yıkamasa..

Helal olsun aslan sütü sana, kadehte kızıl geceden kızıl şarap

Bir barınamaz evde, yıldız ararsan gökte

Denli dövüşe hazırdır er’im her yerde…

…

Nil Alaz