Seninle yaşamak

seni parantezlerin içinde düşünmek istemiyorum
istemiyorum her sabah can sıkıntılarıyla uyanmanı
papalinler kadar hüzünlü ve onlar kadar kırılgan
istemiyorum mat ışıklarda
kulakların kapılarda odalarda yalnız kalmanı

her şeyden önce güneşe bakmalısın
kuşların altın yaldızlı kanatlarına
kıvılcımlarla meleklerle
ve soluğumu soluğunda duymalı
korkmadan maviliklerde uçmalısın

ellerinden tutmalısın yanmış yıkılmış sokakların
dallarına kırmızı kurdelalardan neşeler bağlamalısın
analar gülmeli çocuklar mutlu olmalı
dalgakıranlarda eteklerini toplayıp
içinde acı olmayan masalları
tebessümlerle anlatmalısın

seni parantezlerin içinde soru işaretleriyle görmek istemiyorum
saçların mesela kaydırak olmalı yıldızlar kaymalı
özgürlükler sevdalar demokrasiler
ki çekilmiş beyaz bayraklar bile
düşünebiliyor musun hasetliklerinden
çatır çatır çatlamalı

Necmi Dayan