Sevgilim

Hayat benim için anlamsız
Güneşse inadına daha parlak doğuyor
Sabahları
Bu bile önemli değil
Benim için
Sen yoksunda ondan
Sevgilim

Yaptıklarını ve yapacaklarını dinleyeceğim
Bırak bütün bunları
Konuşacağım dertleneceğim
Varlık yok
Her yer boş
Duvarlarla konuşuyorum kendi kendime
Gören deli der diye de korkmuyorum değilim
İnan
İşte o an
Yazmak geliyor içimden
Yazarken seninle sohbet eder oluyorum
Belki de ondan rahat ediyorum
Kendimi dinliyorum
Göz yaşlarımı sessiz,sessiz
İçerime gömüyorum ve seni özlüyorum
Sevgilim

Bak uzun bir zaman oldu tam iki yıl dört ay
Nasılda gidiverdi günler bilmem
Her saniye bana sanki bir asır gibiydi
Ruhun dolanır durur çevremde
Acın ise hala bedenimde
İnanmasan bak
Dün gibi yüreğimde
Hele kokun bambaşka beynimin içerisinde
Bekliyorum ben umudumu yitirmedim
Anıların ve hayallerinle avunurken
En çok da yarım kalan
Örgülerini saklıyor
Eksik bıraktığın
Duygularını tamamlamaya çalışıyorum
Bu sanal alemde
Geride eser kalsın diye de
Yazıyorum bütün bunları
Sevgilim
Bahattin Tonbul