Son Sabah

Koca bir ömrü feda ettim ben senin uğruna
Sen ise bir anlık sevgiyi bile çok gördün bana
Söylermisin nerde aşkın adaleti hani nerde
Gör vicdansız eserini kahreden gururumla kaldım şimdi başbaşa

Bir güvercinin kanadındaydı düşlerim
Belki uzaktı ama özgür
Senleydi kurduğum tüm hayallerim
Gelde bir kerecik olsun bari şu yüzümü güldür

Nedendir bilmem o gönlün ayrılığı seçti
Sensizliğin ardından bak kaç mevsim geçti
Uzak diyarların kimsesiziyim kaybetmişim kendimi
İnan yarını olmayan meçhullerdeyim şimdi

Gözlerim aramakta gözlerim yorgun
Uykusuz gecelerin hesabını verebilecekmisin
Baksana şu halime bitkin ve solgun
Söyle ansızın gel desem gelebilecekmisin

Hasretin çok zormuş hasretin kurşun
Paramparça kalp kanıyorum sensizliğinde
Çare şu gönlüme ey sevgili bir çare olsun
Gel artık hayalini görür oldum gözlerimde

Prangalar taktın senli düşlerime
Gittiğinden beri gönül hapsindeyim
Beni üzen inan ölmek değil de
Seni son birkez göremememin kederindeyim

Bitti artık buraya kadar bu son satırım
Belki gelirsin varsa az da olsa biraz hatırım
İnan kalemi kağıdı elime bu son alışım
Artık titriyor sana yazan ellerim farkındayım

Belkide bu benim son sabahım…

Sedat kesim