Yokluğunda Ben

Ben yılmaz savaşçısıydım olumsuzlukların
Muhakkak bir sokak lambası bulurdum pervanelerin ardından
Işığını umuda boyayıp
Isıtırdım üşüyen düşlerimi
Ellerim titrerdi yalnızlıktan
Isınırdı yüreğim

Gözlerini arardım laciverte boyadığım gökyüzünde
Saçların gibi kıvrılırdı bulutlar
Tebessümüne tebessümüm cevap olurdu
Uzatırdım düşüncelerimi yanaklarının pembesine
Okşardım
Ilık bir rüzgâr dolaşırdı saçlarımda
Okşanırdım

Sesler kesilirdi sokaklarda
Bir an ürpertiye boğulurdu yalnızlığım
Yıldızlar ıssız bırakırdı bütün gölgeleri
Sen olmazdın bulduklarımda
Ben olmazdım sen olmayınca
Kimse olmazdı

Biliyorum uzaklardasın yüreğinin yakınlığına inat
Bazen soğuk dokunur yanaklarına
Bazen kıskandığım güneş
Ben pembelerinde hayallerine yatarım
Sen bilmezsin
Görmezsin

Ben yılmaz savaşçısıydım olumsuzlukların
Sürek avındaydım hep
Bulurdum bir mutluluk
Yüreğime koyardım incitmeden
Kıyamazdım papatya yapraklarını koparmaya
Birine sen derdim diğerine ben

Diş ağrısı gibiydi bir sızı tam göğsümün ortasında
Bazen boğazıma tırmanırdı
Gülümseyen dudaklarımın ardına saklanırdı sessiz
Ben yine gülümserdim

Biliyor musun her dudağa yakışır gülümseme
Her yüreğe hayat verir
İçinde alevler yükselse bile
Hiçbir ateş dayanamaz
Söndürürsün inan bir gülümsemeyle

Biliyorum gitmek yitirmek değil
Her kıvılcımında hayatın sen varsın
Ben silahlarımı hazır tutuyorum yokluğuna karşı
Hep var diyorum
Olacak diyorum
Yoksa uzanıp bulutların üzerinden
Beni öpmezsin biliyorum…

Turgut Uzdu