Aylar: Mayıs 2014

gök, mayıs ayını gözyaşlarıyla uğurlamak istedi galiba... yağmur, göğün armağanıydı da bu armağanı karşılayacak toprak kalmamıştı... şehirler, beton-asfalt karışımıydı... yine...

gök, yeri sararken.. yer, gökle sarılırken MUTLUYDU... arada bir biz yaramazlık yapsak da... ben, yâri sararken... yar, benle sarılırken MUTLUYDUK......

deniz; suların ellerimdeydi... köpüklerin gözlerimde... yosun kokuların nefesimde... deniz; kumların avuçlarımdaydı... mehtabın bakışlarımda... dalgalarının gönlümün...

Girdim sevda bağına güller dalında ağlar Şu bi-çare yüreğim sen diye kara bağlar Didemden akan yaşlar sel olup daim çağlar ...

”günaydın…..” kelebek, ömrün kısa da olsa… renklerin yediden fazla… kanatların o kadar nazik olsa da… ateşlerin ...

bir yola girmektense bir yol açmayı dene... o yolda senden başka giden olmasa bile... bir yoldan dönmektense o yolda yürümeyi dene... o yolun sonunda senden başka kimse...

bir elim vardı, bir de yüreğim... sana uzattığımda avucum sıkıca kapalıydı... ve şıpır şıpır kan damlıyordu... Fikret Turhan-Yalova, 23.05.2014 ...

S ırra kadem mi bastın yine ? E llere mi gittin yine ? N eşen yerinde bakıyorum İ çimi dışımı karıştırdıktan sonra S uskun...

gözlerin ceylandı, kaşların orman.... nefesim yetmezdi, koşsam ardından... oysa... yeterdi bana bir bakışına tutunsam...! dişlerin inciydi, dudakların kapan... aklım yetmezdi, kopsam ağından... oysa... yeterdi bana bir busene kansam...! kirpiklerin yamandı, saçların derman... vurulsam yetmezdi, yarama sarsan... oysa,,, yeterdi bana bir...

yüreğim yaralıydı... içim için için kanıyordu... sevdadan... gözlerim yaralıydı... yaşlarım acı acı damlıyordu... cefadan... sözlerim yaralıydı.. dilim kan ağlıyordu... yokluğundan... Fikret Turhan-Yalova, 19.05.2014

ben ona gözlerimle giderdim, o bana dalgalarıyla gelirdi... ben ona umudumu sererdim, o bunu köpükleriyle örterdi... ben ona küreklerimle giderdim,...

Çaresizlik içinde kavruldu yandı canlar Damarda kurudu akmadan al kızıl kanlar Tarifi imkansızdır ancak yaşayan anlar İhmallerden ötürü kıyamet koptu...

O, Bir evlattı... O, Bir babaydı... O, Bir insandı... O, Bir dilim ekmekti... O, Bir yudum suydu... O, Bir kara...

Sen, Yaprakta Bir damlaydın Patladığında, Tüm nefeslere gebe... Sen, Yürekte Bir nefestin Dağıldığında, Tüm sevgilere gebe... Sen, Çiçekte Bir üzmeydin...

ömür bir nefesti derler... o nefeste oksijen varsa eğer... ölüm bir nefesti derler... o nefeste karbon monoksit...

baba... sedyede... üzerinde battaniye... sedye, bir evlat çığlığında hızla gitmekte... baba...babaa....babaaa.... bir ay sonra, babalar günü olsa da. o evlat...

gözlerinde korku öfke ve yalnızlık karışımı bir duygu belirdi yıllarımın acısıyla birlikte gözyaşlarımın herşeyi alıp götürdüğünü hissediyordum sen uzaklarda kaybolan...

GÜN, BUGÜN AYDIN DEĞİLDİ... GÜN, BUGÜN KARADAN DA KARYDI... GÜN, İŞÇİ KARDEŞLERİMİZE DÜNDE KALDI... GÜN, BUGÜN SİYAH BANTLI... DÜNE GÖNÜLDEN...