Anneme

Karbeyaz saçlarında,gri bulutlar
Göknar ile karaçam yamaçlarda oynaşırlar.
Süzülür sarıçam, narin gelin misali…
El ele yeşillerim, halay çekiyor.
Efkarlanmış Ilgaz’ım,türkü söylüyor.
Buyur etti ruhumu, yeşiller ocağına.
Huzurdur ikramı vefasız yolculara.
Baktım başı dumanlı.
için için ağlıyor.
Gözlerinden süzülen dereleri çağlıyor.
Eğilmez diktir başı… Yüreği semalarda.
Dertleşiyor yıldızlarla, zemheri ayazında.
Bazen rüzgâr bazen duman
Hırçındır sanma…
Hüzünlenmiş Ilgaz’ım ninni söylüyor.
Gözleri uzaklarda yâri gözlüyor.
Yoldaşı buluttur, eri yağmur.
Güneşi ana…
Bereket saçarlar, yeşiller ocağına.
Çamları bebesi, sokulurlar koynuna.
Şarkıdır, şiirdir en güzel duygularda
Benim anam yüce bir dağ…
Aşılamaz sevgisi.
Şefkati ulu dur, cennetimin abidesi.
Nadide bir tablodur… Anadolu’dur.
Rengârenk.
Ilgaz gibidir anam… Yeşillerle bezenmiş.
Yüreği türkülerle nakış nakış işlenmiş.

Mine BATMAZ/ANKARA