Sen uykusuzluk nedir bilirlisin?

Sen uykusuzluk nedir bilirlisin?
Tırnaklarınla yastığı parçaladın mı hiç?
Gözlerini tavana dikip düşündüğün oldumu her gece?
Belki gelir ümidiyle bekledin mi hiç?
Gelmeyince aramayınca ağladığın oldu mu hiç?
Sonra yalnızlığın en koyusuna çekildin mi hiç?
Ona ait ne varsa bir bir hatırladın mı?
Günden güne erimeyi bilir misin sen?
Dev bir ağacın kahır içinde ölmesini
Bir teselli aramayı
İnsanlar parklarda bense sokaklarda
Ve bütün ANKARA uyurken uzaklarda
Deli divane yollara düşüp
Yaşlanmış bir köpek gibi
Eskimiş bir gömlek gibi
Atılmışlığını hissettiğin oldumu hiç?
Sevmekten günler geceler boyu yürümekten
Elin ayağın hatta kalbin yoruldu mu hiç?
Sen yalnızlığın acısını bilir misin?
Unutulmak paslı bir hançer gibi
Saplandı mı sırtına hiç?
İçinde kıskançlığın çiçeği açtı mı?
Bütün gururunu çiğneyip sevdiğinin geçtiği yollara
Eğilip toprağı öptün mü?
Sen çaresizlik nedir bilir misin?
Sen yalnızlık nedir gördün mü?
Yanan başını duvarlara taş duvarlara vurup
Parçalamak geldi mi içinden
Sen her gün benim gibi BİN defa öldün mü?
Öldüm diye ayıplama beni
Bir gün kendimi sonsuzluğun kollarına bırakırsam
Yaralı ve yenik bir ceylan gibi darılma
UNUTMAKİ HER SEVEN ADSIZ BİR KAHRAMANDIR
UNUTMAKİ İNSAN SEVDİĞİ KADAR İNSANDIR….