sana,
bir gönül koydum..
aşkından yorgun...
düştüm,
yerlerde kaldım..
öptüm başıma koydum...
sana,
bir selam yolladım..
yollarından yorgun...
düştüm,
kapında...
gönül
Bir gönül yarasıdır,
El halinden anlamaz.
Derdin dostun iken,
Merhem ona vurulmaz.
Gah, düşer kalırsın,
Derdini çoğaltırsın.
Gah, güler ağlarsın,...
gün, güle değince...
gülü göze,
seyran eylermiş..
gözü gülü
seyran eyleyen,
gönle sevda ekermiş...
yel, güle değince...
gülü nefese
hayran...
Gönül dağlarını hasret bürüdü
Haydi gönül haydi,yâre gidelim..
Sevda göçü katar oldu yürüdü
Haydi gönül haydi,yâre gidelim..
Geçmez Yâr/den ayrı haftalar aylar
Gözden akan yaşlar...
sırdaşım..yodaşım..haldaşım...
bazen kavgam..bazen sevdam...
bazen dostsun..bazen düşman...
dışında kaldığım zamanlarda,ayazlarda titreyip,
yine sıcaklığına koştuğum yuvam...
bazen yok saydığım..
bazen,varlığını hazine arar gibi aradığım gönlüm...
buzdağları görkemini kıskanırdı...
Haddine mi senin sevda yaşamak.
Yaz sevdayı ancak pes etme gönül
Ağır iştir kalpte hasret taşımak
Sen ettin kendine ses...
Bir güzel sevdinde verdi dillere
Karışıpta aktın azgın sellere
Düştün Yâr yüzünden gurbet ellere
,,,,Yâr’den istediğim bir yudum sevgi
,,,,Etme Deli gönül söylemedimmi
Ferhat olup...
eller..,
nasır tutardı...
demiri sara sara...
demir..,
ele geçerdi...
alnında damla damla...
gönül..,
güle dönerdi...
dikeni dele dele...
sevda..,
cana...
Ne kadar dert varise hep başıma ağdırdın
Gözlerimden her daim kanlı baran yağdırdın
Damardaki kanımı süt yerine sağdırdın
İliğimi boşalttın benden ne istiyorsun...
Üzülüp ağlamak fayda getirmez
Dayanmaz bu canın yorulma gönül
Yanıpta kavrulmak özlem gidermez
Küsme kaderine darılma gönül.
İnsan ol insanca...
Kalk git istemem seni buralarda
Sevme beni ansızın aralarda
Her günüm ayrı isyanlarda
Bittim tükendim yalanlarında
Gururumu attın yerlere
Düşürdün...
Gözler ırak gönülden esen sözlere.
Hırçın dizeler çaresiz cümlelere,
Kelimelerin şehvetsiz bakışları,
Anlamsız ezgileri, hasret sevgiye…
Dirhem dirhem serpilen karların,...
Sabrımın sınırını aşıyor;
İçinde bir canavar taşıyor.
Umutsuz sevdalarla yaşıyor,
Bunca senedir divane gönül.
Kaprisi bütün dünyamı yıktı;
Ne sevildi,...
Uyduysa kalplrin huyu, töresi
Sorun değil tenin akı, karası
Bir ilişki vardır kaplerarsı
İnsanı insana yürekten bağlar
Gönül göz gezdirir...
Seni, elinde güvercinler saklı görüyorum
Unuttun kan bulutlarını
Gövdenle omuzladığın köklerini yok saydı toprak
Hışımla kalktığın sabahları ayazlar yalpaladı oysa...
Gönülden geçeni yar nasıl bilsin
Ağır aksak gider GÖNÜL KERVANI..!!
Yaz gelsin’de dağlar dumanın silsin
Taşır düşlerimi GÖNÜL KERVANI..!!
Bıraktım hep sen’de kanılarımı
Unutamam sen’le...
bir gönül eylemiydi,
sözcüklerim...
kimi aşk'a...kimi doğa'ya...
en çok da sana özenirdi,
sevdiğim...
aşk dağlara...
dağlar bulutlara
yaslansa da
gönlüm,...
gönül yoğunluğum,
aynıydı senle...
inan ki
gözlerin gözlerime değince,
bir nehir akıyordu içimden
senin gözlerine....
sevda yoğunluğum,
tıpkıydı senle..
inan...