Anladım Seni

anladım seni
sen bir büyük dağsın
bazen çıkışlı
bazen inişli
dorukların buzula bezeli
üşüyorum

Ağrı’mı desem adına
Kaçkar’mı
uzatsam ellerimi
bir çığ düşüp o elleri
kar topuna sarmalarmı
korkuyorum

anladım seni
ben sana ulaşamam
ipim yok boynuna dolanmaya
urganım yok
sevdalandım yollarına
varması ömür ister
yürüyorum

anladım seni
titrerken sesim
mor’a çalmış parmaklarımda
seslendim duymadın
yolu yarılamıştın
çekip giderken
Anadolu bozkırlarında

anladım seni
sen’ki
Çukurova’da pamuk toplardın
Giresun’da fındık
çayı Rize’de
zeytini Ege’de sofraya getirirdin
kutsal ellerinle
ekine bereket verirdin
Hıdırellez’din

Anladım seni
denizleri aştığını gördüm
yelken açmış gidiyordun
derken rastladım sana
Kıbrıs’ta bir çoban kavalında

misafir oldum o sese
nağmelerde seni buldum
ben mi ardındaydım
sen mi önümde
bu amansız takipte
bilemiyorum

seni anlattım ardısıra
dost olduğum yaşlı çobana
-uzak dur sevdalara
-yakar kavurur derdi
yandığı kadın için
mesken etmişti dağları
şehirlere hiç inmezdi

anladım seni
ben çoban olmalıymışım
ya da şimdiki gibi
halen dünü yaşayan bir deli
en kötüsüde hiçbiri olamadım
çobanın bir kavalı var
delininse deli gömleği

anladım seni
sen aslında
her aşık olduğumda
bir sonraki sevdamdın
unutulmadın
çünki asl olandın

anladım seni
kardın sen
tipiydin
borandın
kimi zaman yaz yağmuru olup
çok geçip az yağandın
yıldız’dın
ay’dın
güneş’tin
anladım seni
sen herşeydin

anladım seni
çocuktun sen
sevgiydin
çiçektin
yeni doğmuş bebeğimdin
büyümeni bekler iken
ağır usul emeklerdin
kızmazdım

anladım seni
renklerin en güzeliydin
çıplakken sarı
utangaçken kırmızı
denizlerde maviydin
ve anladım seni
sen adımı yüreğime doladığım
birtanecik yarimdin

gittin
dönmedin
bir deli yüce dağı
un ufak ettiğini
hiç mi hiç
bilemedin

Murat Akyol