Aşk Penceresi

Az önce bir şiir düştü penceremden içeri,
Yaralı ve devrikti.
Boylu boyunca uzandı,
Etkisi henüz kaybetmemiş
Sentetik kokan ellerime..

Masumdu..
Otuz sekiz mısralık bir kadın gibiydi,şiir..
Elimde sekiz kalibrelik
Kurşun bir kalem..

Bitkindi,
Alnın tam ortasına
Kırmızı kalem ile yazılmış bir yazı
Saçları ile kapatmaya çalışsa da
Gösterdi gece bana adını
Kader!
Utandım kanlarını temizlerken..

Kanlıydı elleri
Titremekten sarılamadım
Cümlelerine…
Korkaktı ve her kelimesinin arasına
Bir virgül koyuyordu,
Nefessiz kalmaması için..

Cesaretsizdi,
Bakamıyordu dudaklarıma ki
Ben konuşmuyordum
Öpmek istemiştim şiiri dudaklarından,
Adını dilime aldım
Ve yuttum içimde kaldı
Bir kadın daha,
Bu kaçıncı şiirdi içime hapsettiğim bilmiyorum…

Henüz,
İki kelimeyi bir araya getirememişken, cümle
Babam vurdu kadını
Tam on beşinci mısrasından..

Bilmiyordu ben ölüyordum,
Bilse beni vururdu,
Kadını değil,
Şiiri değil…

Harun Tolga Peker