Aşkın Sınavı

Ne zaman gözbebeklerine baksam
pekâlâ sen kimdin derim
yalnızlığımda
hangi çağlardan gelen yel idin
geldin de nasıl avare bedenimi sarıp sarmaladın
yeniden Nil oldum taştım
Mısır çöllerinde vaha oldum çiçek açtım
bir an büyülü piramitlerin içinde kayboldum
küçük bir umut dedim ama
bekle dedin bekle!
altıyüz yıllık bir imparatorluğun içindeydim
gül muştulu şiirleri kuşandım
boşluğu soluduğum şu hayatta an idim
eridim eridim eridim

derin ıstıraplarımda
an oldu ‘da Vinci’nin fırçasındaydım
fırçanın ucunda alternatifsiz kadındım
an oldu ”Tertib-i Risâle-i Ebri” nin içinde
fırça, tarak,bız idim
ebrunun suyuna kitre idim

söyler misin,ben nerelerdeydim
zaman trenine bindirilmiş Leylâ’mıydım

anladım anladım
bir yürek işçisi, vardiya defterini açtı

biliyordum biliyordum

gözbebeklerine sordum
ben…aşkın sınavındaydım

Nihâl MİRDOĞAN