Aşklarım…

Aşklarım…
Bir tır dolusuydu…
Öyle bir tır ki…
Yolu üstünde gördüğü
Her park yerinde
Hemen duruyor…
Ve de…
Her yola çıkışta
Hasretlere bulanıp…
Önündeki
Kamyon yazılarına
Sarılıyordu…

Aşklarım…
Bir tren dolusuydu…
Öyle bir tren ki..
Geçtiği her istasyonda
Kesinlikle
Mola veriyor…
Ve de…
Her ayrılışta
Kahırlara bulanıp…
Kara..kara…dumanlara
Karışıyordu….

Aşklarım…
Bir gemi dolusuydu…
Öyle bir gemi ki…
Gördüğü her koyda
Demirliyor….
Ve de…
Her demir alışta
Hüzünlere bulanıp…
Sallanan beyaz mendillere
Sarılıyordu….

Aşklarım…
Bir uçak dolusuydu…
Öyle bir uçak ki…
İndiği her pistte
Rötar yapıyor…
Ve de…
Her havalandığında
Zamanlara bulanıp…
En yüksek erimlerde de
Bulutsuzluğa…
Karışıyordu….

Fikret Turhan