Bilmiyorsun..

Yağmurla bana geldin ve
en keskin rüzgarla gidiyorsun
yağmurlardan çaldığın yalnızlığı, avuçlarıma bırakıp gidiyorsun.
sessiz ve nedensiz gidiyorsun.
gelişinde ki ihtişamı silip, kırgınlıklar bırakıyorsun,
hayalleri beraberinde götürüp, hatırasız bırakıyorsun,
gelişinde ki sebebi bilmedim; gidişinde ki yoksulluğu da öğrenemedim.
sevmeyi bilmiyorsun,
asıl yalnızlığın terk edilince var olduğunu,
hayallerin yok olduğunda, yaşama sevincinin de yok olduğunu bilmiyorsun,
alışkanlıklardan vazgeçilemediğini,
kırgın bıraktığın yüreğin ardından nasıl haykırdığını,
çöl sıcaklarının, yürek yanışlarının yanında bir hiç olduğunu,
gerçekten sevildiğin zaman ait olduğun yeri bulduğunu
bilmiyorsun.
sen aşka dair şiirlerin acısını bilmiyorsun.
sevginin ne kadar büyük olduğunu ve beni kimsesiz bıraktığını bilmiyorsun.
kabuslar içinde seni ararken, senden arda kalan acı ve yalnızlığı sahiplendim.
yine yağmur yağıyor,
ve yine rüzgar,
avuçlarımda senin bana bıraktıkların,
çırpınıyor hatıralar uçmak istercesine
ve yağmur yüreğimde ki ateşi söndürmek için,
rüzgar alıp götürmek için uğraşıyor.
onlarda vazgeçmediler …