Candan Canana

Sendeyim cananım…
Bedbin hayattan çıkıp bir destanla bulduk aşkı saran haleyi,
Ve yaktık gemileri, yeminlere gömdük geçmişe dair her şeyi…
Hasrete naçar vuslata susamış yüreklerimiz can içinde can…
Ebedi olduk, aşk olduk, umut olduk ve terk ettik acı veren maziyi…

Sarhoşunum… Gözlerinde demlendim hüzün bakışlarında…
Bir mukassi meyhaneydi hayatım, yüreğinde aşkı içmeden,
Nevbahar müjdesi verdi mimozalar renk renk sabahlarda;
Başımı döndüren mey değil gül dü tenindeki çiçeklerden,
Hasretinle acılar kök salıyor gözyaşı doğarken uykusuz gecelere,
Dedim son bir kez görsem cananımı canımdan geçmeden

Erol Güldiken