Gurur Aşktan Öte Olmalıymış

Ellerimden kayıp giden bir gurur var sayende. Gidişine özenmiş olsa gerek, duymuyor hıçkırıklarımı…

Bir suç varsa ortada işlenmiş, günahı benim olsun. Bir bedeli varsa aşkın çekilecek, yükle tüm bedeli, senin yerine cehennemde yanmaya hazırım. Senin yerine bin bir kez ölmeye razıyım. Al, herşeyimle senin bu canım. Sen benim için ne yaparsın? Aşkı ihanete karıştırırsın, can yakarsın. Birşey demeden çekip gidersin yüreksizce. Bu kalbim hâlâ atıyor merak etme…

Beni böyle terkedeceğine, bırakıp bir başıma gideceğine. Ya bir kurşun sıkmalıydın kalbime. Ya da karşıma çıkıp, sevmiyorum diyecektin yüreklice… Üstüne basa basa söyleyecektin herşeyin bir yalandan ibaret olduğunu. Aşka değil zevke taptığını. Mutluluğu kalpte değil bedende aradığını.

Güneşin doğuşunu izlemek kadar güzeldi seni sevmek. Batışındaki karanlık kadar hüzündü ayrılık. Ve seni sevmek kadar güzeldi aşk. Senin olmak kadar yüceydi gururum. Şimdi ise bastığın kaldırım taşından farkı yok. Oysa aşktan öte olmalıymış gurur… Vicdanın serseri olmuş. Ruhun bedeninden ayrılmış… Sen kiralanırken üç kuruşa kerhane köşelerinde, tadına doyamadığın eşsiz zevklere… Benim elim gitmiyor bir başkasının eline değmeye… Sen böyle vicdansızken, ben böyle seviyorum seni delice…

Kalp senin, al vur yerden yere. Kaderin kalemi ellerinde zaten, yaz karala istediğin gibi…