Hep Sev

Hep Sev
Çırıl çıplaktı ezelden ruhum nursuz
Ebedi nura bürümdüm seninle
Yangındaydı senden yadigar yüreğim
Bahar oldu nur sevdan bu cana
Seninle ummanlar kadar özgürdüm
Ruhumun solan ışıkları nurlandı
İçimde sevda ırmakların çağlarken
Uzakları sevmiştim bir kere nedensiz
Sarılmak isterken sel suyu kollar
Çeker giderdin ansızın, tükenirdim
Akardı yüreğime işleyen ağıtlar
Düğümlenirdi hıçkırıklar yüreğime
Alev saçardı tenimden önce gözlerim
Seni anar seni solurdum çaresizce
Umudum ezanlarla medetleşirken
Hep sevmeni isterdim, hep
Mavi penceremde beklerken sesini
Mehtap bile yorulurdu nursuz zifirlerle
Günüm, sen doğarken nurunla
Ancak kainat denk olurdu yüreğime
Tutkum, körpe sevdalarla yeşerirdin
Cennetimdin, sonsuzluğum, ecem
Hep sevmeni isterdim, hep
İmanım, severken her solukta gizlice.

Sinan Oğuzhan