İçimdeki Çığlar

Yollar ölü aşklarla doluydu
Geç kalmışlıkların dramıydı yaşadıklarımız
Suyu çekilmiş bir gölde yüzen ördekler misali
Kara kışın beyzına saklanmıştık hepimiz

Düşlerimde bile gelemezken yanına
Bir karıncanın ölümü gibi sade,sessiz,sahipsiz
Islığımın ucunda gezerdin efkarlandığımda
Ve kalbim sadece senin aşkına çekimliydi

Tanrı’nın bana verdiği en büyük caza
Seni güzel yaratmasıydı
Kadifemsi bir yumuşaklıkta düşünür
İç çekişlerimle tarardım saçlarını
Sesinle içimdeki tüm çığlar kopacaktı (18 Nisan 20011 /Ankara)