Sen Gidince

Sen Gidince
Sen gidince önceleri küstüm hayata
Sadece ağladım yokluğunda
Şimdi bir tek ismin kaldı dudaklarımda
Bir de bu şehirden gittiğin gün var aklımda

Gözlerine bakınca titreyen
O liseli kız yok artık karşında
Seni tanıyamadım bir anda
Ne de olsa yıllar geçti
Sen yoktun buralarda

Duymaktan korkuyorsun
Bir başkasını sevdiğimi
Mutluyum demiştim ya; yalan değildi
Hala inanmıyorsan oğluma şöyle bir bak

Babasına öyle çok benziyor ki
O da sarışın birazda bana çekmiş
Mahzun
Sahi senin çocuğun oldu mu?
Eminim o da senin gibi esmerdir!

Oğlum babasının kopyası sanki
Davranışları konuşmaları ve gözleri
Sana hiç ama hiç benzemiyor
Bir tek şey hariç ‘İSİMLERİNİZ’

Nilgün Kula Yilmaz