‘Sen Var Ya…’

/Sen var ya sen bir bilsen
Neleri hatırlattın
Sönmüştü yangınlarım
Tutup yeniden yaktın…/

Sararmıştı yazdıklarım
Solgun yırtık defterlerde
Yeni bir sayfa açtın
Şaşkınım
Aşkınım
Bunu bana niye yaptın!

Doruklarda eriyen kar suları
Emilir ya toprakta
Gözelerden çıkarda
Gürül gürül kaynaklar olur ya
Buz keser elin yaz bulanıklığında
Berrak bir serinlik damarlarında dolaşır
Aşkla,
İçersin ya kana kana
O bendim işte…

Ne koyaklardan geçtim
Ne pınarlar suyumu sebil etti
Dönüp suyumdan içtim
Sönmedi ateşim
Ne dağlar durdu önümde
Ne sığdım bendime
Kendime…

Artık aktım duruldum
Tutulduğum her fırtınadan sonra
Biraz daha yoruldum…

Söyle şimdi;
Nasıl sığdım kuş kadar yüreğine
Nasıl çırpınıyorum
Beni duyuyor musun?

Tutmadan elini
Gözlerinin ta içine bakmadan
Yanmadan
Yakmadan
Bensiz nasıl uyuyorsun..?

30.10.2011

Mustafa Bay