Sevgi!

Sevgi!
Sevgi ille de anlatılmaz,
O beraber yaşanır!
İnsan yaşlandıkça da,
Sevgi duymaya hoşlanır.

Su ekmek ve hava,
O hepsinden başka.
Hissettikçe çoğalır,
Onu duymak bambaşka.

Bazıları göstermeye korkar,
Kimileri de kıskanır.
Sevgiyi bıraksan da,
O sevdiğine yaslanır.

Gönüldedir kaynağı,
Ne yenilir ne içilir.
Verdikçe versen de!
Hiç bitmez kaymağı.

Duyulan sevgi,
Hemen bakışlardan fırlar.
Sevgi var ya sevgi,
Küçük çocuk gibi oynar.

Masumdur bilmez hile,
Sanki benzer kırmızı güle.
Dikeni olsa da,
Elden düşmez o hiç yere!

Hüseyin Varyeter