"şair" ile Etiketlenen Konular

Olacağına varırmış her bir şey Dolunca vakit, etmesen de acele, Gideceğiz mutlak ecele. Ha hayır, Hu şer ile. Buluşacak mıyım sevgilimle? Haber ver sen, kadınımdan Yoksa mektupta selamım, Yalan yazdığın, okuduğun şiir, Olsa da adın şair.

Ölüm gelmişti şaire beklenmedik anda Masada defteri Defterinde Yarım kalmış mısra Yarım kalmış şiir Elini daha çabuk tutardı Ölümü bilseydi şair Makineleri durmuş bir fabrika Çok mu önemli bir şairden Neden hiç üzülen yok Kılı kıpırdamıyor dünyanın Defterini dürdügüm dünya baksana şair ölmüş Hamdi Oruç

güneşin; ateşleri olmasaydı... göğün; bulutları olmazdı.. güneşin; patlamaları olmasaydı... göğün; şimşekleri olmazdı... güneşin; rüzgarları olmasaydı... göğün; yağmurları olmazdı... yağmur yağmasaydı.. şimşek çakmasaydı.. asla, şair olunmazdı! ... fikret turhan-yalova 09.11.2012 Fikret Turhan

Uhut savaşının kahraman şehidi Hz. Hamza, Yürek isterdi seninle savaşmaya! Kılıcının gölgesi, heybetin korkuturdu düşmanı, ... Aslan avcısı, peygamber dostu, şehitler pîri Hz. Hamza! Vahşi korkudan pusuya yatmış beklerken, Elindeki mızrak utanıyordu kendinden, Vurulup düşerken toprağa ağlıyordu yer ve gök, Aslan avcısı, peygamber dostu, şehitler pîri Hz. Hamza! Şehitlik peygamberlikten sonra en yüce makam, Yoksa haddine mi düşmüş mızrak seni öldürsün! Cennet karşılığında kanını satın aldı Allah; Aslan avcısı, peygamber dostu, şehitler pîri Hz. Hamza! “Vahşi, sonra Müslüman oldu hem de sahabe, Sahabelerden sonraki...

Keyfe keder akşamların birinde, Nargile kokuları arasında indim arastaya, Kendimi bıraktım bu, hüzn-ü akşama, Bir köşeye ilişip, dost muhabbetiyle, Tüttürmek kaçak tütünlü nargilemi, Kim gelecek acaba, kurcalıyor zihnimi, Edebiyat kokan akşamlar, Namık'lar, Can'lar, tanınmayanlar ve Nazım'lar, Kalemler kılıç, defterler kalkan, meydan kavgalarında, Ruhlar aynı safta sıra olur, huşu içinde şiir akşamlarına, Tamda yerime ulaşmak üzere iken rastladım Ona, Nereden geldi, kimdi bu adam akşam, akşam, Küf kokulu dilenci, Nede ağır, elbiselerinden dünyaya yayılan koku, Kim bilir, anlamadığımız belki de yüreğinden yayılan korku, Hayret uyandıran, gözlerinin...

Bu aşka ne çare, Olmuşum pare pare, Düşmüşüm bir zalime, Beklerim seni hayallerimde. Gönül istemez ötesini, Görmedim böyle hastasını, Sevme benden başkasını, Gel de yiyelim bu aşk pastasını. Sen zengin, ben fakir, Aşkın etti beni hakir, Sevmeyi bilmeyen cahil, Sayende oldum bende bir şair. Necati Keskin1

Her şair anlamsızdır biraz çünkü asıl anlamı kalbidir. Her şairin düşüncesi değişir. Değişmeyen, duygularına yön veren merhametinin sesidir. Duygular, düşünceyi aştığında şiir olurlar. Şiir ise şairinden aşkı bulduğunda şiirdir. Tuba Gürdere

Saymadım kaç gün geçti Yokluğunda. Özledim. Ve bekledim geceler boyu. Adını çağırdım, duyarsın diye, Duymadın. Her sokağın başına gölgen düştü. Bir kıpırtıyla yüreğimde Koştum. Ama sen yoktun.. Öyle zordu ki yokluğun! Ağlamak geldi içimden, Sustum.

Tren yolculuğundasın Başını titreyen cama dayamış Parmaklarınla sayfalarını kıvırdığın Bir şiir kitabı okumaktasın Ara ara... Yalnız değilsin ama... Pencerenden akan manzara Ağırlaşan göz kapaklarından sızan Eski bir hatıra Çoğu zaman buna aldırmadan Uykuya dalışın... Halbuki yaz güneşinden terlemiş gömleğin Bitmek bilmeyen istasyonların çilesi Geçip giden bomboş günlerin Tüm bunları düşünürken ölüme değin Bitip tükenmeyecek hayat gailesi Sana 'Kayıp Şairi' unutturuyor... O ki, parmaklarınla sayfalarını kıvırdığın Seni döngüsel rüyalarından alıkoymayan Şiirlerin müellifi... O ki, yalnız bir insan hüviyetinde geçirdiği günlerin Asla geri gelmeyecek mahzun gençliğinin Zavallı müsebbibi.. Halbuki bunları bilemeyeceksin sen Son istasyona varana değin... Serçel...

Zorlamaya gelmiyor bu sanat, Hür olayım deyip de sonunda, Çözülebiliyorsun kanat-kanat; Bir alev dolaşıyor kanında... Bu kanın alevi mi içimi yakan...? Düşmesiyle oluşur suyun çağlayan, O sudur ki, kendinden habersiz akan; Sesiyle, görüntüsüyle bir ozanda... Ey ozan bazen bir nesil, Senin mısralarındadır bil, Yoksulun, yetimin yaşını sil; Onlar ki, manen senin yanında... Manevi yanı zaten yaşatan, Bu hüner, bu bilgi o'nu kuşatan, En taştan kalbi bile yaşartan, Hisler yer alabilir, senin mısraında... Erdal Sayıl

ŞİİR İLE ŞAİR Ruh sordu Şiir nedir Usta dedi Anandır Sordu ya Şair nedir Dedi senin Babandır …………… Şiir Aşık Şaire …………… Şair aşık şiire Ben Şiirim Şakarım Pencereden bakarım Şimşekleri çakarım Gönülleri yakarım …………… Şiir Aşık Şaire …………… Şair aşık şiire Ben şairim şekerim Aşk sevdası çekerim Dağı aşar tekerim Kız Gönlünde sekerim …………… Şiir Aşık Şaire …………… Şair aşık şiire Dinle beni şairim Oku beni Şairim Şiirim ben şairim Şairim ben şairim …………… Şiir Aşık Şaire …………… Şair aşık şiire Dinle beni şiirim Oku beni şiirim Şairim ben şiirim Şiirim ben şiirim …………… Şiir Aşık Şaire …………… Şair...

Bir Şair olabilsem..! Ben; bir şairim. Hasret olmalı bende.. -aşk,ızdırap,çıleyi.. Vuslatı yazmalıyım. kavuşen kavuşsada sevdiğine Ben Şair olmalıyım. Şairlik bende olmalı. Ona ben cümleler giydirebilmeliyim! Dökülmeli... Dilinde yanmalı her sevda. Bir Leyla,bir Mecnun Aslı,Kerem,Arzu; Kamber.. .....Karacaoğlan kokmalı türkülerim. Bir Aşkı Yunusca yaşamalı. Bir dünya mevlana olmalıyım dönerek.. Ben hissetmeliyim,Ölmeli,yaşamalı -herşeyi tatrmalı,görmeli gözlerim. O; İçime akan duygu seline Gözyaşı kadar özlem karışmalı.... Vicdanıma toslamalı herşey...! Gördüğü rüyalar kabus...Hayallerim zindan olmalı. Birşeylerim olmalı. Elime aldığımda bana mutluluk verecek bir şey.. Mesela,yaş otuz beşi anlatmalı, Han duvarlarına kazınmalı kelimelerim Bir dıramı anlatmalı.. Bir yaşamı gizlemeli satırlar. Yazabilmeliym onu! Şiir olmalı herşey..! Ben şair...

ruhsuz bedene bedensiz ruha sahibim. çünkü onsuz aşkı anlatamayan dizeleri ne edeyim.ben doğarkende ilk onu sevdim.büyüdüm yine onu sevdim.ölmeden de onu sevdiğimi söyleyeceğim.o olmayınca bedenim soluyor ruhumsa beni terkediyor. ruhsuz bir bedenle yatıp kalkıyorum anlayacağınız. o olmayınca ruhum ümitsiz yaşıyorç bedenimse dayanamayıp çöküyor.bedensiz bir ruhun umudu benim hayatımın beyaz sayfası olacak anlayacağınız.

Bavuluma dağınıklığımı koydum İç çamaşırı kazak filan Kağıt kalem almıyorum Otellerde var Antetli kimsesizliğimle kalıyorum geceleri Kirpiklerimin yardımıyla kapıyorum perdeleri Hem tek başına Hem kimse görmesin derdindeyim çıplak tenimi Ay çıkıyor boğazımdan Kanamalı bir sözcük gibi Ay çıkıyor ışığımdan İhanete uğramış hainler gibi Öfkeli bir meddah çekilmez oluyor Sahnede güzel bir şarkıdan çıkıp Kirletiyor evcimen kadınları Bavuluma yıllanmış acılar koyuyorum Oralarda lazım oluyor Pis bir sevişmenin ardından Atıştırıyorum biraz On yıl öncesinden sakladığım Bilek burkuntusunu Bağlarım eziliyor Yeni evlere eski aşklar taşıyorum Gözyaşlarını biriktiriyorum eski sevgililerin Nefret asıyorum yatak odamın duvarına Kanvas üzerine yağlı boya...