Yağmuru Dinliyorum

Yağmuru Dinliyorum
Issız kuytulardayım
bulutlar gürledikçe göğsüme
yağmuru dinliyorum
bir üzgâr esiyor, öfkeli ve yorgun
üslubu yıkıcı, kokusu çilli begonyam
kanatlarında bir dağ çınlıyor
duruşu gergin, esişi kaygılı
hangi şehre, hangi limana girse
adresi okumayan küsmüşlerin yüzü var.

Ayazdır uzaktan merhabası selamı
şehnaz bir makamla inceliyor sonsuza
hiç sevmez dostluğu, ve yenilgiyi
sen bir çocuk kadar mahsun,
bir geyik kadar, özgür ve bilge
biliyor musun?
ben mevsim mevsim yaşarım seni
şimdi, bir sarışınla Karşıyaka vapurundayım
oturmuş yeni bir dünya çiziyorum
ellerim ellerini arıyor, günbatımı uykusunda.

Özümde Akdeniz, gözümde Ege
körfez gemilernden biri daha yol alıyor
ne tarafa yol alacağı belli değil
bugün on ekim, yokluğuna rakısını içiyorum
kaç bahar, kaç yaz, yaktım uğruna
sen değil miydin Ege’nin göğsünde karanfil açan
artık külliyen acılarımı unuttum
huysuz dalgalar düşerken iki öpüş arasına.

Nuri Dağdelen