Doğum Günü

Biliyorum, bugün doğum günün.
İçimden gelmiyor hiç; iyi ki doğdun demek.
Artık istemiyorum; eskisi gibi sevmek.
Aylar geçti üzerinden; beni öldürdüğün günün.

Biliyorum, bugün doğum günün.
Oysa bugünü beklemiştim; dirilmek için ben.
Belki tutarsın diye, ellerimden sen.
Sense, buldun birini, değil mi? Daha kırkım çıkmadan.

Biliyorum, yine çiçekler gelecek, birilerinden sana;
Belki sevineceksin, belki de üzüleceksin.
Bilmem, belki de üzülürsün saygın varsa bana.

Evet! Çiçekler gelecek demiştim;
İki günlük ömrü olan çiçekler;
Sevdamı, iki günlük, eden çiçekler…

Gelsinler bakalım bu sefer ne olacak?
Onlar geledursun, ben yükümü taşıyayım;
Hani anılarımızla bırakıp gittiğin İstanbul’u;
İşte o İstanbul’u, sırtımda taşıyayım.

Evet! İstanbul dedim;
O kaldırımlarında yürüdüğümüz İstanbul;
Hani ayak izlerin kalmıştı ya İstanbul’un sırtında;
İşte o İstanbul, benim sırtımda.

İstanbul’un sırtında senin ayak izlerin
Senin yokluğunda yağmurlar yağdı İstanbul’un sırtına;
Karlar yağdı eridi, güneş doğdu battı, mevsimler geçti.
Bilmem nedendir? Hiç gitmedi ayak izlerin.

Sabırla bekliyorum; mevsimler yine geçecek.
Biliyorum, sonbahar yine gelecek.
Sonbaharla birlikte, senden çekip gideceğim.

Biliyorum, bugün doğum günün.
Sen, doğum gününü kutlayadur;
Sana ardı sıra çiçekler gelsin.
Gelsinler bakalım bu sefer ne olacak?

Bense, çiçekleri solduran sonbaharla gideceğim…