Duymasın Kimse

Duymasın kimse seni sevdiğmi,
Senin için ömrümü bile vereceğimi.
Utanmak değil bunun adı,
Korkmaktır seni sevdiğmi duyupta kaçarsan,

Razıyım uzaktan sevmeye,
Çok yakın olup da dukunamamaya,
Aslında bi nefes kadar yakınsın bana,
Gözlerin bi kor ateşin yaktığı gibi yakar içimi.

Seni her sokağın başında gördüğüm de kalbim ritmini şaşırır,
Ağzım kurur, ellrim terler,
Ben sende yeniden çocuk oldum.

Duymasın kimse seni bu kadar çok sevdiğmi,
Belki alay ederler, belkide imkansız aşk derler
içimde kalsın sır kutusu gibi.
Zamanı gelir belki kalbin kalbimin kilidi açar aniden

Bunu da herkes anlar her imkansızın bir umut ışığı olduğuna…….