Ey Gönül

Ey Gönül
Elinden çektiğim yetmez mi gönül,
Tekmil bir aleme rüsvay eyledin,
Sen git artık istediğine kul ol,
Seninle yolumu ayırdım gönül.

Koşturdun peşinden bin bir mihnetle,
Emrine girmiştim bir çok zahmetle,
Sana eğilmemiz ne marifetle,
Sana isyankarım artık ey gönül.

Pazarda köleydim sanki seninle.
Beni nara sürdün kendi elimle.
Nice emir verdin zehir dilinle.
Lafına bi zarım anla ey gönül.

Bir ömrümü yaktın zalim narınla,
Döndüm ahalime kendi arımla.
Sana bedduacıyım bütan zarımla.
Sana dost değilim anla ey gönül.

Seninle düzlüğe çıkmıyor yolum.
Rabbimin emrine yola koyuldum.
Belki bu işimle huzur bulurum.
Yolumu ayırmışım senden ey gönül.

Atila Yalçınkaya