Her şeyi unutup

her şeyi unutup
şu yaşlı caddede yalınayak koşsak şimdi seninle
en azından bugün ölse bankada aybaşını bekleyen memur
saksılara biraz gül düşse

– çok mı ayıp olur yani?

televizyonları kapatıp yürüsek
evleri kapatıp yürüsek
hüznü kapatıp yürüsek
bazı insanları kapatıp yürüsek şimdi seninle

en azından bügün doğru hesaplasa çiçekleri devlet
bahçelere biraz daha renk gelse

hadi ne olur çıkart şu lacivert takımı üzerinden
çıkart ki iki güzel bulut gibi geçelim
şu yeditepeli yosma şehrin üzerinden

makineleşmiş hırslarından uzak dur artık o hasta yüzlerin
duymak istemiyorum işte
o gri – o kötü – o berbat duvarların hiçbirisi sen değilsin

her şeyi unutup
şu söğütlü yağmurda yalınayak koşalım seninle
en azından bugün gülsün hesap kitap içinde boğulan o kadın
hadi hadi en azından bugün
yalnız aşka varmak için yürüsün ayakların

bak işte sana avuç dolusu karanfil söyledim
gün tuttum,bahar tuttum,sevda tuttum,sana bağırdım yüreğimi
bak işte sen kanıyorsun şuramda
çok kültürlü bir yara gibi

ne olur acele etme
önce anla
– sonra unut beni…

Tekin Deniz