SENSİZ YAŞAMAK

Korkulu düşlerle kalktım bir sabah
Dudağımda okuldan kalma bir şarkı
Alnımda deli bir ağrı
İçinde boğulduğum bin bir soru kafamda

Otobüse bileti olmayan bir yolcu gibi biniyorum
İnsanların cam kırıkları gibi yüzleri kesik
Yürekleri dağlı
Gözleri yumul yumul
İşkence gelir onlara gülümsemek

Alışılmış uğultusuyla hep aynı gürültü
Ayrılığın es anlamında otobüs durakları
Koşup gelse o dar sokaklardan bir kız
Onu bir sevgi kucaklığına boğsam

Durdurabilseydim içimdeki bu yalnızlığı
Demir atsaydım sevgilere
Ağlamayı öğrendiğim gibi
Ansızın girebilseydim firar eden düşlerle gece

Gözlerim bir yol çizer otobüs koltuğunda
Boynum eğik kalbim bir buz gibi dağınık
Ve yüzümün bütün masumiyetiyle
Hep seni işlerim gün boyunca yaban ellerde gülüm

Siir: Ahmet Furuncu