TANRIM ETME KULLARIYIN KÖLESİ..!!

Yükseldi dertlerim aştı boyumu
Bu ne iştir yarab bilemiyorum
Dostum sandıklarım kazdı kuyumu
Ağlarım halime gülemiyorum

Yerimden yurdumdan ayırdı kader
Yaralı gönlümden gitmiyor keder
Çaresiz kalışım belimi büker
Şaşkınım kendime gelemiyorum

Bitti ümitlerim tükendi erken
Candan oldum canım deyip severken
Kaderde nasibim ayrılık varken
Halden bilir bir dost bulamıyorum

Bağrımda yaralar sızdı derine
Hayat zor gurbetin gariblerine
Gönül hasret kaldı sevdiklerine
Her zaman karalar bürünüyorum

Bulunmaz derdimin yoktur çaresi
Düşünce duyulmaz garibin sesi
Tanrım etme kullarıyın kölesi
Kapı kapı gezip sürünüyorum

Görmedim yıllarca ekmeği aşı
Sellere karıştı gözümün yaşı
DURAK taştan taşa çaldı bu başı
Şimdi karaları giyiniyorum

Durak YİĞİT
Gönüllerin Şairi
ALMANYA