Yarim kalmis , cocukluk arzusu .

Cocukken  . insan  hayatin  gercek yuzunu  goremez  derler .  Dogruymus  malesef . Bir  cocuk  hayal kurmakdan  baska  ne  bile – bilirki . O  yarini  dusunmez ,  bu gunle  yasar . Kurdugu  hayallerin   nelere  yol acacaginida  anlamaz .  Bende  cocukken  hep  bir  kardesim   olmasini  isterdim.  Yalnizlik  cekiyordum  belkide . Bu kadar  cok  istememe ragmen  ,  halya  yalnizdim. Amma  bir  gun   oda  oldu . O zamanlar  bem  ilk okul  ucteydim . Kiz kardesim  dogdugunda   ders  yilina  yeni  baslamisdik  .  Sonbahar gunuydu .  Cok sevinmisdim . Sevincimden  ucuyordumda  dene  bilir . Amma  bu  cok  surmedi  . Daha  hastanedeyken   tansyon  problemleri  oldugunu soylediler  . Bazi  iyneler  yapiliyordu.  fakat  hastane  calisanlariniin  dikatsisdiyi  yuzunden   mikrop kapmisdi  .  Hastaneden  eve  getirdiyimiz  gunun aksami  , cocuk  40  derece   atesle  yaniyordu . Hemin hastanedeki  doktorun  evine  goturduk . Onlar  eve  girdiler , bense  soforle  takside  bekledim  bir kac  saat .Sonra eve  geldik  .  bir  kac  gun sonra  dikkat etdiyimizde  anladik  bir  rahatsizliginin  oldugunu . Kardesim   hep agliyordu  . Ozelliklede  ustunu  deyisdirdikde . Sonra  doktor  bakdiginda  anlasildi . Meyerse  iyne  yerini iltihap  sarmisdi . Aksam  evde  ameliyatla  aldilar  kitleyi . butun  gunu  aglayan   iki haftalik bebek  oylesine  sakin  yatiyordu . sanki rahatlamisdi .  Fakat  bir  sorun daha  vardi .