Oda terk edilenlerden …

Gördün mü gönül penceresinden
Sevgiyle uzanan o masum eli
Çaldın mı bütün hayallerini
Ve yüz üstü bıraktın mı
Sonra terk edildi dedin mi
O yıkılmadı bil ki yaşıyor
Acılarıyla bir viranede
Bak ta gururlan
Onda olan her şey senin
Övün büyük eserinle bak ta övün
Birazcık boynu bükülmüş saçı dökülmüş
Her şeye gülüyor her gün içiyor
Onun sırdaşı olmuş yıkık duvarlar
Onurunu beş paralık etmişler
Bir bedeni kalmış çiğnenmeyen
Bir yazısı var ki hiç gülmeyen

Evet sen kara gözlü ….?
Tanıya bilir misin bir bakışta
Baka bilir misin gözlerinin içine
Bütün gururu nu ayaklar altına alıp
Seve bilir misin onu yeniden
Yeniden aşkım diyebilir misin
Susuyor dilin değimli
Sende onlardan
Sende umuda kurşun sıkanlardan sın

Ben taşa ben boşa anlattım
Oda terk edilen oda çaresiz
Onunda dünyasını yıkmış
Derler bir hayırsız
Şimdi sen git heveslerinle pembe dünyana
Ve onu bırak yalnızlığıyla yalnız başına

Ne sevdalar satılmadı ki bu yolda
Ne duygular kirletilmedi ki bu uğurda
Ne umutlar kurşunlanmadı ki sırtından
Ama o yıkılmadı işte yaşıyor
Senin gibi kalpsiz birinin
Sevdasını taşıyor

Hayallerdi birlikte yeşerten ümitleri
Sığardı gönüller iki taş duvara
Beklide bir viraneye

VE   benim   gözyaşı   döktüğüm    satırlada

seninde  bir         imzan       var

Orhan Samih Güllük