Ey Aşk.

hüzünle biten öyküleri
nasıl dinlerse
el kadar çocuklar

nasıl ıslanırsa gözleri
dikenli teller ardından bakanlar
nasıl adak ağacı gibi süslenirse
bayram sabahlarında
sınır boyları
kırmızı kaplı deftere inat
işte öyle hasret
işte öyle zulüm
işte öyle çaresiz yanımsın

salkım saçak alevlere teslim gecelerimsin
hârımsın
deli
yan/gın/ımsın.

ömrümü peşine sürüklediğimsin
sahiline varamadığım
ırağım
menzilim
nihayetsiz döngülerim
baştan çıkmaya dünden hazırlandığım
günahımsın
ölçüye emsal bulunmayan tutkular büyüttüğüm
çocukluğum gençliğim
en bahar
en çağlayan
en deli çağımsın
ve neticesinde kaybolduğum

şahdamarım
ar damarım

ilişmeyin bana
bir de cebimdeki
fotoğrafa
kanarım

Ahmet Kırmızı