Yokluğuna alışmak ne mümkün

Bir bakıyorum varsın
Bir iç geçiriyorum hani yoksun gülüm
Dünyama serap olup akmışken
Anladım ki varlığınla, yokluğun zulüm
Ne varlığın huzur veriyor
Ne de yokluğunda sanma ki mutluyum gülüm

Hangi dönülmez girdabın içine soktun beni sevgilim
Yanıyor içim, sönmüyor ateşim, beterden daha beter oldum
Viraneye dönmüş, yanmış, yıkılmış bir han gibiyken
Senli sensizliğe tutsak ettin sanki gülüm…
İlhan Koruyucu