Gözlerin Konuşsun Diller Bilmez ki

Şu hayatın yükü bizleri ezdi
Acılar taşıdım sırtımda gezdi
Bahtı karalığım canından bezdi
Hayat beni yordu yollar bilmez ki

Mendil oldum elde yaşlar silmeye
Gökte yıldızlarla birlik gülmeye
Ben canı adadım yarla ölmeye
Özde yaram kanar eller bilmez ki

Emek verip içten sevmek gerektir
Aşka düşüp yanan özde yürektir
Yaslandığın dallar sağlam direktir
Filizlenip açmış dallar bilmez ki

Sur hasret çarkına ağıt söylerim
Nur ela gözleri kurban eylerim
Sensizse bu dünya canı neylerim
yürekten severim kullar bilmez ki

Çiçekler bahara yaza yürürken
Bağımı bahçemi güller bürürken
Gönül sarayımda aşkı görürken
Sevda beni yakar yeller bilmez ki

Savurdum sevgimi özünde harman
Kavuşmazsa yürek bulurmu derman
Gönül sevdimi yar dinler mi ferman
Gözler yari arar niller bilmez ki

Aşk vurgunu yemiş bu gönül deli
Cana can mı nedir söyle bedeli
Sevdamı yürekte güttüm güdeli
Yüreğim yanmakta küller bilmez ki

Turnalarla geldi sevdiğim selam
Demişsinki özledim ey gözü elam
Nazlı Yarim dedim bende bir kelam
Mektuba işledim pullar bilmez ki

Yüreğime süzül sevdamı gör yar
Aşkından kanıyor sen yaramı sar
Mecnunlar kıskanır bir sevdiğim var
Aşk deryasındayım göller bilmez ki

Cennet sarayını yar sana verdim
Sevdalı gönlümü önüne serdim
Seninleyim yarim murada erdim
Gözlerim konuşsun diller bilmez ki