İki Kere Sevdim

Seni iki kere sevdim
Biri düşen kitaplardan kalmaydı
Birisi ruhumun enkâzından

Seni iki kere sevdim
Biri kaplıklı kitap gibiydi
Her dokunuşumla zedelenen
Öteki seni okumaya benzerdi
Ruhunun süsleriyle gizlenen
Ve dokunuşla hislenen

Seni iki kere sevdim
İlkinde yandı gözlerim gözlerinle
Bir güneşin sehere olan hasreti gibi
Buluşmasıydı gönlümün gönlünde
İkincisi yitik bir hasretti sanki
Çöl sıcağında bulduğum su gibi
Ruhumu serinleten sevginde

İki kere sevdim seni
Hata ile başlayan ilklerim gibi
Ölümlerim oldu ilkinde
Belki unutulmuş bir yemindi
Ya da ümitsiz bir ilgi
Aslıma dönüşteydi ikincisi de

Ulan iki kere sevdim be seni
Biri masallardan kaçan gözlerineydi
Diğeri gittiğinde kalan sözlerime.

Kadir İmdat