Aşk Hanedanım

Tükendim yokluğun mahvetti beni
Derin bakışların kahretti beni
Bitmeyen bir şevkle bekledim seni
Hani nerde kaldın aşk hanedanım

Bir ömür bekledim gelirsin diye
Beni de bu yerden alırsın diye
Böyle kadersizlik hep bende niye
Hani nerde kaldın aşk hanedanım

Ben de herkes gibi sevmek isterdim
Her zaman yanımda görmek isterdim
Ah çeken kalbime yeter sus dedim
Hani nerde kaldın aşk hanedanım

Gözüm yolda, kalbim sende inan ki
İçimi kor gibi yakıyor sanki
Sevdanın hasreti öyle bir var ki
Hani nerde kaldın aşk hanedanım

Sanki ruhum bedenimden çıkıyor
Kalemim sayfama seni okuyor
Bu aşk beni çarşaf çarşaf dokuyor
Hani nerde kaldın aşk hanedanım

Kırıldı kalbimin altın kafesi
Beni deli etti ılık nefesi
Ey rüzgarla gelen yarimin sesi
Hani nerde kaldın aşk hanedanım

Hayalin çok yakın, gerçeğin uzak
Yıllardır yoluma kurdular tuzak
Kolay olsa ben gelirdim çabucak
Hani nerde kaldın aşk hanedanım

Şairin derdini şiiri anlar
Bir gözden yaş akar, bir gözden kanlar
Nice benim gibi yanan insanlar
Hani nerde kaldın aşk hanedanım