Kalbimi Verdim Sana

Kalbimi Verdim Sana
Farklı dünyaların insanları mıyız dedim
İkimiz de aynı dünyadanız dedi
Sakladı, kapandı içine
Sormadı başka birşey
Önce ellerimi verdim ona
Baktı, baktı gülümsedi sonra
Yıldızlarımı verdim sonra
Doldu gözleri, açtı kalbini bana
Hüzünlerimi vereyim dedim
Heyecanlandı, üzüldü sonra
Ne oldu dedim,
Benim yüzümden üzülme dedi
Kalbimi vermek istedim ona
Kaçırdı gözlerini, ağlamaya başladı
Sustum, bekledim
Senin yüzünden üzülmek istemiyorum dedi
Korktum, bir karanlık kapladı gözkerimi
Ağlamak istedim, olmadı
Kalbimi geri almak istedim, alamadım
Bıraktım o karanlığa kalbimi delice
Belki bir gün gelir de o kalp senin olur diye…

Esat Atıcı