Hep çocuk kaldım

Yoruldum sensizliğin kıyılarında dolaşmaktan,
Usandım yalnızlık türküsü tutturmaktan dilime,
Pis kokuşmuş bir ölüm kokusu sinmiş üstüme,
Sensiz aldığım her nefes boğazımı yırtıp geçiyor,
Ne güzel kurduğumuz masalsı hayallerimiz vardı,
Martıların kanadında seyrediyorduk enginleri,
Hatta oradan uzanıp yıldızlara dokunuyorduk,
Uzak hiç gidilmemiş adalar keşfediyorduk,
Ben gözlerinde güneşin doğuşunu izliyordum,
Sen saçlarımdaki kır çiçeklerini kokluyordun,
Ama en çok ellerinde ellerimin terleyişini özledim,
Bir gün martıların kanadında geri gelirsin diye,
Ben o hayallere takılıp hep çocuk kaldım,
Ve hüç büyüyemedim…

Songül Büyükpınar