Seni Sensiz Yaşamak

Seni yaşıyorum bu sahilde gündüz gece,
Olmasan da yanımda,
Seninle dopdoluyum
Sahildeki kumlar gibi öylece

Işıyınca gün,
Beyaz bir martının kanatlarında
Dolaşırım kâh gökyüzünün derinliklerinde
Kah denizin maviliklerinde.
Ve seni hissederken ta iliklerimde…
Mest eder öpücükleri,
Bir güneşin, bir balıkların.
Ve kararırken gün,
Ak köpükler gibi yok olur,
Hayalin denizin serinliklerinde…

Ve başlar yine senle gece,
Hülyalarımı söylediğim ay,
Üzülmüşte hasret çekişime,
Seni kendinde göreyim diye,
İnmiş yıkanır,
Ne güzel ay denizde.
Ve sen ayda göz kırpar, gülersin,
Aydan da güzelsin bu gece…

Çapkın esen arsız yel,
Savurur uzun, dalgalı saçlarını enginlere.
Dağılır ay ışığında,
Saçların altın haleler halinde tel,
Gönül dalıp denize toplar usul usul.

Ve ak köpükten bedenin denizde,
Benimle dirilmek için nazlanır.
Benimse bin bir şeytani düşünce
Gözlerimde deniz feneri misali,
Bir yanar, bir söner.
Alı al, moru mor arzularım,
Yıldız yıldız oynaşırken,
Utancından deniz yakamozlanır.

Her gece güzelliğin denize,
Nazlı nazlı akseder.
Ve her gece dayı dayı kabaran bu dalgalar,
Kur yapar, ay ışığında yıkanan sedana.
Kıskanınca ben seni dalgalardan,
Kahkahan dalgalara karışır.
Gayri sen dalgalaşırsın.
Kâh dalgalar koşar, ayaklarımı yalar,
Kâh coşar dalgalar, dudaklarımı arar.

Seni yaşıyorum o sahilde,
Gündüz gece,
Olmasan da yanımda,
Seninle dopdoluyum
Sahildeki kumlar gibi öylece.

Necip Zeybek